Ο Neil Postman ήταν επιφυλακτικός απέναντι στις υποσχέσεις της
τηλεόρασης και του Silicon Valley για ένα λαμπρό κόσμο. Φοβόταν, όπως ο Άλντους Χάξλεϋ,
ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που αγαπάμε. Κάναμε την πολιτική, τη θρησκεία, την
ιστορία, τις σχέσεις διασκέδαση (infotainment ήταν ο όρος που εισήγαγε) και περιχαρείς
διασκεδάζουμε τη σύγχυσή μας στον ωκεανό της πληροφόρησης, της δικτύωσης.
Η μεταστροφή από τον επίμοχθο έντυπο λόγο των επιχειρημάτων στον σύντομο εντυπωσιοθηρικό, ως το κύριο χαρακτηριστικό του δημόσιου λόγου της σύγχρονης εποχής,
εντοπίζεται από την έλευση της τηλεόρασης και αποκτά νέα ιστορική σημασία με τα
σημερινά Social Media.
Τα νέα μέσα επικαθορίζουν το είδος του λόγου που χρησιμοποιούμε για να
επικοινωνούμε και να κατανοούμε τη ζωή. Το scroll down του Facebook και του
Twitter, δεν διαφέρει
από το «Ας προχωρήσουμε στο επόμενο θέμα...» της τηλεόρασης, η οποία ερμηνεύει
και παρουσιάζει την πραγματικότητα με μικρές κατακερματισμένες και εύπεπτες ιστορίες
του τελευταίου εικοσιτετραώρου. Η έμφαση στο
εφήμερο και διασκεδαστικό, αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους και εντέλει τους καθιστά
ανήμπορους μπροστά στον καταιγισμό των εξελίξεων. Αυτή η άγνοια, ανημποριά,
σύγχυση είναι και ο θάνατος του Ανθρώπου κατά τον Neil Postman.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου