Βασικές αρχές για τη διδασκαλία

Το National Association for Media Literacy Education (NAMLE) δημοσιεύει 6 βασικές αρχές για τη διδασκαλία των Μέσων στις ΗΠΑ:

Η Εκπαίδευση στα Μέσα (Media Literacy Education) απαιτεί την ενεργό έρευνα και την κριτική σκέψη σχετικά με τα μηνύματα που λαμβάνουμε και παράγουμε.

Στο βαθμό που τα μιντιακά μηνύματα είναι κατασκευές ή συγκεκριμένες οπτικές της πραγματικότητας, οι μαθητές χρειάζεται να ασκούν κριτική σε όλα τα μηνύματα (όχι μόνο σε όσα διαφωνούν – και οι δικές τους επιλογές/προτιμήσεις είναι υπό αξιολόγηση) θέτοντας διεισδυτικά ερωτήματα, αναζητώντας τεκμήρια, επιχειρηματολογώντας πειστικά κ.λπ.

Διευρύνει την έννοια του γραμματισμού (ανάγνωση και γραφή) για να συμπεριλάβει όλες τις μορφές Μέσων.

Η Εκπαίδευση στα Μέσα αφορά την ανάλυση και την έκφραση ποικίλων μορφών Μέσων (παραδοσιακών και σύγχρονων). Δεν πρόκειται για τη διδασκαλία με τα Μέσα, παρά για μια παιδαγωγική στάση αποσύνθεσης, σύνθεσης και ανασύνθεσης επικοινωνιακών μηνυμάτων, προσωπικών επιλογών, δημοφιλών προϊόντων κ.λπ.  που διαπνέει όλο το Αναλυτικό Πρόγραμμα. 

Δημιουργεί και ενισχύει δεξιότητες για άτομα όλων των ηλικιών, μέσω ολοκληρωμένης, διαδραστικής και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης.

Δεν αφορά την απόκτηση κάποιων δεξιοτήτων, αλλά τη συνεχή παίδευση προς την κατάκτηση εξελισσόμενων δεξιοτήτων. Έτσι, πρέπει να παρέχονται ποικίλες ευκαιρίες για πρακτική εξάσκηση και ανάπτυξη δεξιοτήτων ανάλυσης και έκφρασης. Γι’ αυτό και η εκπαιδευτική διαδικασία ακολουθεί συνεργατικά μοντέλα διδασκαλίας.

Αναπτύσσει ενημερωμένους, αναστοχαστικούς πολίτες, ενεργούς συμμέτοχους σε μια Δημοκρατία.

Η Εκπαίδευση στα Μέσα είναι σχεδιασμένη στη δημιουργία σκεπτόμενων πολιτών κι ουχί κυνικών. Που διαθέτουν την αυτονομία να ασκούν κριτική και αναλαμβάνουν την ευθύνη της προσωπική χρήσης των Μέσων. Σεβόμενοι τις διαφορετικές απόψεις, εξερευνούν τις αναπαραστάσεις (ή την απουσία) των ατομικών και συλλογικών ταυτοτήτων στα Μέσα, εξετάζοντας πώς τα Μέσα και ο επιχειρηματικός τους χαρακτήρας επηρεάζουν τον τρόπο που άνθρωποι τα νοηματοδοτούν τα μηνύματά τους.  

Αναγνωρίζει ότι τα Μέσα είναι μέρος της ευρύτερης κουλτούρας και λειτουργούν ως φορείς κοινωνικοποίησης.

Η Εκπαίδευση στα Μέσα δεν ξεκινά από την παραδοχή ότι τα Μέσα είναι ασήμαντα, ούτε ότι αποτελούν το κυριότερο πρόβλημα. Εξερευνά εις βάθος μιντιακές πηγές που παρουσιάζουν διαφορετικές φωνές, προοπτικές, κοινότητες υπογραμμίζοντας, ταυτόχρονα, θέματα που αφορούν στερεότυπα, ρατσισμό, φύλο κ.ά.  

Επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις ατομικές δεξιότητες, πεποιθήσεις και εμπειρίες για να κατασκευάσουν τα δικά τους μηνύματα από τα μηνύματα των Μέσων.  

Δεν αφορά την υποβολή στους μαθητές των «σωστών» απαντήσεων, αλλά τη διδασκαλία του πώς μπορούν να κάνουν συνειδητές επιλογές σύμφωνες με τις δικές τους αξίες. Συνεπώς, η διδασκαλία δεν αποκαλύπτει την «αλήθεια», το «σωστό», το «κρυφό» νόημα των μηνυμάτων. Ο πλούτος της Εκπαίδευσης στα Μέσα είναι ακριβώς η εξερεύνηση και ανάλυση των μηνυμάτων και όχι οι «σωστές» αναγνώσεις. Εξάλλου, οι ερμηνείες που δίδει κάθε άνθρωπος διαφέρουν, πόσο μάλλον στο μικρόκοσμο μιας σχολικής τάξης. Γι’ αυτό οι εμπειρίες και προσωπικές τοποθετήσεις των μαθητών είναι απαραίτητες κατά τη διδασκαλία.