Ένας από τους πιο λαμπρούς και συνάμα αισιόδοξους θεωρητικούς των νέων μέσων είναι ο Henry Jenkins. Ο Jenkins πιστεύει ότι το μέλλον θα είναι ένα συναρπαστικό μέρος, όπου η αλλαγή θα είναι πιθανή. Θεωρεί τον εαυτό του critical utopian, στο βαθμό που φαντάζεται ένα καλύτερο μέλλον και μ’ αυτό κρίνει το παρόν. Γνωρίζει για ποιο σκοπό αγωνίζεται και ως εκ τούτου εναντίον ποιων. Είναι αισιόδοξος ότι είναι εφικτό να κερδηθεί ο αγώνας για μια πιο δημοκρατική κοινωνία, στην οποία όλοι θα έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν στους σημαντικούς διαλόγους που αφορούν την κοινωνία.
Κοιτάζοντας πίσω, στο παρόν, παρατηρεί τι μας σταματά, ποια εμπόδια έχουμε να ξεπεράσουμε με στόχο να φθάσουμε εδώ στο μέλλον. Το μέλλον είναι κάτι το οποίο κτίζεις, κάτι για το οποίο δουλεύεις να επιτύχεις, παρά κάτι φανταστικό ή τρομακτικό που με μαγικό τρόπο θα συμβεί ούτως ή άλλως. Η αισιοδοξία οδηγεί στην αυταρέσκεια. Ο σκεπτικισμός οδηγεί στον κυνισμό. Στη μέση υπάρχει ο critical utopian, που χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του για να φανταστεί έναν καλύτερο κόσμο, που ασκεί κριτική στην κοινωνία που ζει και που καταστρώνει σχέδια που θα μας επιτρέψουν να αλλάξουμε την κοινωνία.
Κοιτάζοντας πίσω, στο παρόν, παρατηρεί τι μας σταματά, ποια εμπόδια έχουμε να ξεπεράσουμε με στόχο να φθάσουμε εδώ στο μέλλον. Το μέλλον είναι κάτι το οποίο κτίζεις, κάτι για το οποίο δουλεύεις να επιτύχεις, παρά κάτι φανταστικό ή τρομακτικό που με μαγικό τρόπο θα συμβεί ούτως ή άλλως. Η αισιοδοξία οδηγεί στην αυταρέσκεια. Ο σκεπτικισμός οδηγεί στον κυνισμό. Στη μέση υπάρχει ο critical utopian, που χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του για να φανταστεί έναν καλύτερο κόσμο, που ασκεί κριτική στην κοινωνία που ζει και που καταστρώνει σχέδια που θα μας επιτρέψουν να αλλάξουμε την κοινωνία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου